Gesprek met een vluchteling (3): "Ik ben een mens"

Leden van Pro3 zijn in samenwerking met het COA naar Droomgaard gegaan om vluchtelingen te interviewen. Wij willen vluchtelingen een gezicht geven en hun verhalen laten horen. Wij hebben gesproken met een vluchteling uit Eritrea. Hieronder zijn verhaal. Dit is het laatste verhaal van de drieluik.

 Een vergeten conflict/oorlog
ZX woonde en werkte in Eritrea, samen met zijn vrouw en twee kleine kinderen. Zoals bekend, is Eritrea een lange tijd een provincie geweest van Ethiopië, maar sinds 2001 een zelfstandig land. Helaas heerst er een soort dictatuur, met een één partij-stelsel. Ieder anders denkende burger is zijn/haar leven niet zeker in Eritrea.
In het verleden is Eritrea onder ander een kolonie geweest van Italië. Het land is zeer arm en onstabiel. De economie staat stil en het onderwijs is niet ontwikkeld. Corruptie en politieke moord is de normaalste gang van zaken. Niemand weet wie er echt regeert, niemand is veilig en je kunt elk moment worden opgepakt en zonder proces twee jaar vastgezet worden. ZX vat het samen als ”een grote gevangenis”.

Op de vlucht…
Omdat hij anders denkend was, is hij met zijn gezin gevlucht naar Ethiopië. Er zijn in Ethiopië inmiddels enkele grote vluchtelingenkampen. ZX werd er voorzitter van een vluchtelingenkamp van 10.000 vluchtelingen, hij spreekt onder andere goed Engels. “Helaas heb ik mijn rechtenstudie niet af  kunnen maken”, zegt hij. Maar ook in het vluchtelingenkamp zijn de omstandigheden erbarmelijk. Hij werkte, daar waar kon, veel samen met de UNHCR om deze omstandigheden te verbeteren.
Inmiddels verbleven hij en zijn gezin 6 jaar (!) in het vluchtelingenkamp. Maar ook daar was hij zijn leven niet zeker…;’’ ik ben verschillende keren gearresteerd”, vertelt hij, “zonder dat ik eigenlijk wist wat ik nu verkeerd had gedaan”.
Deze situatie bleek ook niet meer houdbaar voor ZX en zijn gezin. Op een dag besloten ze dat ZX zelf alleen verder moest vluchten.  Na een barre tocht, o.a. door Soedan naar Libië, is hij in Libie op een boot gestapt om over de Middellandse zee aan te komen in Sicilië. “Ik snap nu nog niet, dat ik levend aangekomen ben in Sicilië” vertelt hij.

Herplaatsing
“Eenmaal aangekomen op Sicilië heb ik heel veel geluk gehad”; meldt hij. “Omdat in verhouding tot de Noord-Europese landen, er in Italië teveel vluchtelingen waren in 2015, kwam ik na een screening in aanmerking voor herplaatsing naar een Noord-Europees land.
“Ik mocht niet kiezen, maar had wel gemeld dat er al een broer van mij in Nederland woonde. En daar hebben ze, denk ik,  rekening mee gehouden en ben ik in december 2015 in Nederland beland”.
ZX heeft dus al een status  met een tijdelijke verblijfsvergunning. Vanaf Schiphol heeft hij nog een medische check-up  gekregen en is daarna direct op Droomgaard terecht gekomen.

Nederland leren kennen
ZX oogt nog een beetje vermoeid (ook verkouden door de overgang van een warm klimaat naar het noorden van Europa), maar hij is blij dat hij eindelijk een beetje rust heeft. Hij maakt zich nu nog wel erg bezorgd over zijn vrouw en kinderen, hij hoopt op  de komst van zijn vrouw en kinderen. “maar ik wacht rustig af” zegt hij. “Ik snap dat het niet allemaal tegelijk kan, ik ben al blij met mijn status”.
“Ik probeer al zoveel mogelijk met Nederlanders in contact te komen”, meldt hij. “Ik wil graag weten hoe alles hier gaat, zodat ik zo snel mogelijk kan integreren. Ik wandel veel naar het dorp, ik word hier overal heel vriendelijk behandeld en geholpen,” zegt hij glimlachend.
“En we moeten ons ook netjes gedragen”, met een verwijzing naar wat er in Keulen is gebeurd, “” dat zal ik nooit en te nimmer doen, ik ben hier zo goed ontvangen”. Hij krijgt hierin hartstochtelijke bijval van zijn medebewoner van de caravan. “Dat doe je niet, je hebt respect voor elkaar”.

Met dank aan het interviewteam: Marianne, Marcel en Joan