De zorgzame samenleving

De persoonlijke mening van Mick Raeven, oud huisarts te Loon op Zand

Voor de gemeenteraadverkiezingen op 19 maart vind ik, als oud huisarts in Loon op Zand, één van de speerpunten in het verkiezingsprogramma van Pro3 “de zorgzame samenleving” aanbevelenswaardig. Er is een goede balans gevonden bij het toepassen van de veranderingen (zeg: tevens bezuinigingen) in zorgtaken.

Op plaatselijk nivo betekent dit dat de gemeente de regie erbij heeft gekregen over grote delen van het landschap waaruit onze (zorg-) samenleving bestaat. Er bij gekomen zijn o.a. de zorg voor de jeugd en de zorg voor dat deel van de AWBZ, dat nu onder de WMO is gekomen.

Uitgangspunten

Om in de politiek de onvermijdelijke keuze te maken is het noodzakelijk de uitgangspunten van Pro3 helder voor ogen te hebben en te houden:

o   Mensen weer meer met elkaar in contact brengen.

o   De gemeente, en het gemeentelijk apparaat  bestaat uit mensen, niet uit robots

o   Uitgaan van de mogelijkheden en de eigen inzet en verantwoordelijkheid van de burger individueel  en van de burgers onderling.

o   Bestuurlijk de burgers faciliteren in plaats van drempels voor hen opwerpen

o   Zwakkere medeburgers hebben meer ondersteuning nodig dan sterkere.

Keuzes maken

Het is voor iedereen duidelijk dat de gemeente de toegenomen taken met minder geld moet uitvoeren. Doordat de gemeente de bestuurslaag is die het dichtst bij de bewoners staat, kan en moet zij soms keuzes maken die voor sommige groepen zeer welkom en voor ander groepen  onwelkom zijn.  Pro3 gaat pijnlijke keuzes niet uit de weg als ze maar in rechtvaardigheid onderbouwd kunnen worden.

Het is bij veranderingen in de zorg, zeker als het gaat over “minder” of over “inleveren”,  een valkuil om alleen maar te kijken vanuit een verliesoogpunt. Het is voor Pro3, en mijns inziens terecht, evenzeer mogelijk te kijken naar de winstpunten die de veranderingen opleveren.

Eerlijk delen

Zo houdt het eerlijk verdelen van de schaarse middelen een opdracht in om goed te inventariseren wie wat echt nodig heeft en hoe dat te bereiken is. Vanuit die invalshoek is buurtzorg, het buurtgevoel en de kleinschaligheid, naast een vorm van bezuinigen ook het terug brengen van de (broodnodige) menselijke maat in de zorg.

In onze gemeente wonen ook grote groepen kwetsbare mensen, zoals lichamelijke en verstandelijk gehandicapten, verslaafden, werklozen en sommige groepen ouderen.

Pro3 vindt dat deze mensen speciale aandacht behoeven en soms een specifieke  aanpak, waarbij in ieder geval gezorgd moet worden dat er voor iedereen die zorg betaalbaar en bereikbaar is, die hij/zij nodig heeft. Dit geldt ook zeker voor de hulpmiddelen uitleen en aanschaf, weliswaar  naar draagkracht.

Mantelzorgers

De mensen die bijspringen in de zorg voor de zwakkere, de zg mantelzorgers, hebben eveneens steun en aandacht van gemeentewege nodig. In mijn tijd als huisarts heb ik al ervaren dat zonder hen het hele zorgsysteem als een kaartenhuis in elkaar  zou storten en onbetaalbaar zou zijn, en dat is de laatste jaren alleen nog maar erger geworden.

Armoebestrijding

Armoedebestrijding is zeker in deze tijd van crisis en krimp geen eenvoudige zaak.

Pro3 voelt zich, zoals zij bij het begin van de campagne bij de voedselbank heeft gememoreerd, zeer verwant met de uitspraak van Mandela:  "Bestrijding van armoede is geen liefdadigheid. Het is hooguit rechtvaardigheid!"

Juist in deze tijd is een snelle en doelmatige ondersteuning bij de schuldsanering, naast het creëren van werk, volgens hen een eerste stap in de armoedebestrijding.

Het stimuleren van het gebruik van de ‘doe-pas’ kan er voor zorgen dat ook op het sociaal en intermenselijk gebied er zo min mogelijk uitvallers komen, omdat hiermee een (klein) deel van de gevolgen van armoede opgevangen wordt.

Naast deze ondersteuning waar nodig, blijft Pro3 ook terecht nadruk leggen op de eigen verantwoordelijkheid van de mensen: “pamperen” is een overtrokken vorm van helpen.

Kortom deze zorgparagraaf is duidelijk gericht op de burger, met zijn mogelijkheden en met zijn beperkingen en hoe de gemeente met hen en zij met elkaar zou kunnen en moeten omgaan.

Mick Raeven, oud huisarts te Loon op Zand
momenteel hospice arts  in het hospice in Waalwijk.

(afbeelding: http://www.overijssel.nl/thema's/welzijn/artikel/)